توسط :
جماران نوشت، دکتر فرشاد مومنی، استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی در نشست هفتگی موسسه مطالعات دین و اقتصاد با عنوان «دلار طلایی، دلار نفتی، دلار آغشته به خون؛ طرح بحثی درباره بازی نیکسونی در جنگ ۱۲ روزه» گفت: شما از یک سو می گویید ما وام دار مردم هستیم، اما نخستین پاداشی که وعده می دهید، تکرار تنبیه فاجعه بار و فلاکت آور سال ۱۴۰۱ است. نام آن را «جایگزینی ارز ترکیبی به جای ارز ترجیحی» می گذارند، اما معنای واقعی آن این است که نیمی از ارزهایی که قانونا موظف بودند با قیمت ۲۸۵۰۰ تومان تخصیص یابند ـ که همان نیز ظلمی آشکار به فرودستان و اقتصاد ملی و ثبات اقتصاد کلان بود ـ اکنون قرار است حتی تا بیش از ۷۰ هزار تومان افزایش یابد. این سطح از فقر بنیه اندیشه ای در مدیریت اقتصادی کشور، مایه شرم است. اگر می خواهید نرخ ارز ترجیحی را به ترکیبی تغییر دهید، یا جهشی در قیمت کالاهای اساسی ایجاد کنید، نخست باید گزارشی ارائه دهید مبنی بر اینکه این اقدام، رابطه مردم با حکومت را بهبود می بخشد یا تضعیف می کند.
او از جایگاه احمد توکلی در مبارزه با فساد و دفاع از منافع ملی سخن گفت: احمد توکلی نه تنها با مافیاهای قدرت و ثروت مقابله کرد، بلکه در برابر سیاست های شوک درمانی که فقر را تولید و نابرابری را نهادینه می کند، ایستاد. اما یکی از افتراها به او این بود که طرفدار تثبیت قیمت هاست، در حالی که اساسا مجلس هفتم چنین مصوبه ای نداشت.
مومنی با انتقاد از سکوتی آگاهان نسبت به این مساله،گفت: فضا چنان خفقان آور شده که حتی «وای جغدی هم نمی آید به گوش» و همه ترجیح می دهند سکوت کنند، از ترس آنکه اگر حرف حقی بزنند، مورد هجمه مافیاها قرار گیرند. این وضعیت، تلخ و غم انگیز است. در ایران امروز، مخالفت با گرانی، معادل ارتداد شده و مافیای اقتصادی با ابزارهای رسانه‌ای خود، همه منتقدان را خاموش می‌کند.
این اقتصاددان وضعیت اقتصادی کشور را «بحرانی» و سیاست‌گذاری ها را «ربوی، فقرزا و غیراخلاقی» خواند و تصریح کرد: بیش از سه دهه است که اگر در این کشور کوچک ترین جسارتی به منافع مافیاها، رباخواران، دلالان و واردکنندگان وارد شود، ارکان کشور به لرزه درمی آید، اما اگر بزرگ ترین دروغ‌ها به زحمت کش‌ترین، شریف ترین و محروم ترین گروه‌های اجتماعی ما نسبت داده شود، آب از آب تکان نمی خورد. او گفت که تا زمانی که بازتوزیع قدرت و منابع در دستور کار قرار نگیرد، شعار عدالت اجتماعی یک شوخی تلخ باقی خواهد ماند.
او با انتقاد از برنامه حذف ارز ترجیحی، آن را پروژه ای به نفع ثروتمندان و به ضرر فقرا توصیف کرد و افزود:واژگان ادبی جدید اختراع می‌کنند و نام آن را «جایگزینی ارز ترکیبی به جای ارز ترجیحی» می‌گذارند، اما معنای واقعی آن این است که نیمی از ارزهایی که قانونا موظف بودند با قیمت ۲۸۵۰۰ تومان تخصیص یابند ـ که همان نیز ظلمی آشکار به فرودستان و اقتصاد ملی و ثبا اقتصاد کلان بود ـ اکنون قرار است حتی تا بیش از ۷۰ هزار تومان افزایش یابد. این سطح از فقر بنیه اندیشه ای در مدیریت اقتصادی کشور، مایه شرم است.
مومنی در پایان تاکید کرد که آینده ایران در گرو بازسازی ساختارهای اقتصادی و سیاسی داخلی است که عدالت اجتماعی، شفافیت و استقلال واقعی را تضمین کند؛ بدون چنین اصلاحاتی، ایران در میان بازی‌های قدرت جهانی، آسیب‌پذیر باقی خواهد ماند.
