توسط :
فارس نوشت: شبکه «الجزیره» می‌گوید، رویارویی ایران و اسرائیل نقطه‌عطف مفهوم بازدارندگی منطقه‌ای و قدرت نظامی است. زمانی‌که صدها موشک و پهپاد ایرانی به عمق سرزمین‌های‌اشغالی شلیک می‌شود و پدافندهای اسرائیل برای رهگیری آنها شلیک می‌شود، در آن لحظه یک سؤال خیلی مهم مطرح می‌شود: کدامیک مهم‌تر است و قوانین بازی را تغییر می‌دهد؟
بعد تکنیکی حملات ایران
پاسخ ایران با شلیک حدود ۱۰۰ پهپاد شاهد ۱۳۶ و ۲۳۸ آغاز شد. پهپادهایی تهاجمی که برای مقابله با پدافندهای هوایی استفاده می‌شوند، نه خسارات گسترده. به‌دنبال این پهپادها موشک‌های بالستیک میان‌بُرد و دوربُرد شهاب۳ و فاتح۱۱۰ و در ادامه خیبرشکن و خرمشهر شلیک شدند که توان حمل کلاهک‌های صدها کیلویی و طی کردن مسافت‌های ۱۵۰۰ کیلومتری را دارند، این یعنی اغلب نقاط اسرائیل در تیررس آنهاست.
آموزن بسیار سخت سامانه‌های پدافندی اسرائیل
اسرائیل این حملات را با شبکه پدافند هوایی چند لایه متشکل از گنبدآهنین، فلاخن‌داوود، سامانه پیکان و سامانه‌های آمریکایی پاتریوت و Aegis مستقر در منطقه پاسخ داد.
با وجود این شبکه چندلایه و ادعای اسرائیل مبنی بر رهگیری موشک‌ها، خسارات به‌بار آمده نشان می‌دهد، این سامانه‌ها با نقاط ضعف تاکتیکی بسیاری مواجه هستند، این ضعف در حملات بعدی ایران به خوبی عیان بود، طوری‌که این شبکه پدافندی را از کار انداخته بود.
الجزیره می‌گوید: «اگرچه تحلیل‌های جانبدارانه غربی از موفقیت پدافندهای اسرائیل در مقابله با حملات ایران سخن می‌گویند، اما تشدید سانسورهای خبری توسط ارتش اسرائیل تا سرحد بازداشت منتشرکنندگان فیلم‌ها و تصاویر حملات ایران تأکید می‌کند، ایران علاوه‌بر عبور از پدافندهای اسرائیل ضربات سنگینی به آن وارد کرده است.»
پهپادها – موشک‌ها کدام خطرناک‌تر است؟
درحالی‌که پهپادها سلاحی برای نبردهای فرسایشی و ایجاد اختلال استفاده می‌شوند، موشک‌های بالستیک تهدیدی راهبردی هستند. هریک وظیفه و مأموریتی دارند، اما موشک‌ها همچنان سلاح خطرناک‌تر هستند، به‌ویژه وقتی به‌موقع و مستقیم استفاده شوند، همانند آنچه اکنون شاهد آن هستیم.
ایران نشان‌داده تاکتیکی‌های دوگانه‌ای را دنبال می‌کند، ابتدا شلیک پهپادها برای ازکارانداختن سامانه‌های پدافندی و سپس حملات موشکی متمرکز؛ ین راهبرد حساب‌شده و دقیق ایران را آشکار می‌کند، ابتدا «کمیت» و سپس «کیفیت» برای ایجاد شکاف در بازدارندگی اسرائیل.
«بیزنس اینسایدر» می‌گوید: «حملات ایران فقط قدرت‌نمایی نیست، بلکه برای نابودی سامانه پدافندی بالستیک اسرائیل (آرو) طراحی شده است.»
دستاوردهای ایران در برابر اسرائیل
الجزیره می‌گوید، ایران از لحاظ راهبردی مجموعه اهداف ترکیبی را محقق کرده:
🔺 ایران نشان داد، توان رسیدن به عمق سرزمین‌های‌اشغالی را دارد
🔺 سامانه پدافند هوایی را از نفس‌انداخته است
🔺 ایران نشان‌داد، ابتکارعمل را در دست دارد و دست‌بسته نیست
این دستاوردها اسرائیل را به‌شدت عصبی کرده، تل‌آویو درحالی‌که ادعا می‌کند، حملات ایران را دفع می‌کند، پهپادها و موشک‌های ایران از دیوار پدافندی اسرائیل عبور می‌کنند تا اعتماد اسرائیلی‌ها نه تنها به سامانه‌هایشان، بلکه به رهبران‌شان هم از بین بروند.
آیا ما در برابر قوانین درگیری جدیدی هستیم؟
حملات ایران به اسرائیل نشان از تغییروتحول آشکار در قوانین بازی دارد. ایران مستقیما و کاملا حساب‌شده اسرائیل را هدف می‌گیرد و اسرائیل ثابت کرد، دیوار پدافندی‌اش فاقد بازدارندگی است.
به گفته الجزیره، رویارویی اخیر نشان‌داد، فناوری نظامی ایران یک ادعا نیست. پهپادهای ایرانی سلاح اختلال راهبردی و موشک‌های آن حامل پیام‌های بازدارندگی سنگینی هستند. به‌همین‌دلیل، ما فقط شاهد جنگ بین دو ارتش نیستیم، بلکه بین دو مکتب جنگی هستیم: مکتب ضربه سنگین اسرائیل، در برابر مکتب نفس‌عمیق و فرسایشی ایران.
اگرچه ضربه کوبنده سریع است و ایجاد ترس‌ووحشت می‌کند، اما دارای خطرات سیاسی بسیار و نیازمند پوشش دیپلماتیک دائمی است، آنچه اسرائیل اقدام به آن کرد، اما حملات فرسایشی هم کم‌هزینه‌بر است و هم موریانه‌وار دشمن را از داخل به‌ویژه در بُعد اقتصاد می‌خورد، چیزی که اکنون ایران در حملات پهپادی و موشکی‌اش به اسرائیل آن را عملا ثابت کرد. دنیا تغییر قوانین درگیری توسط ایران را دید و این موجب بازنگری در مفهوم بازدارندگی می‌شود.
