توسط :
روزنامه هم میهن نوشت: در یک نگاه کلی و فارغ از تصمیم تحدیدی آمریکا که جز یک فشار سیاسی حاشیه‌ای و بی‌اثر نیست، حضور سالانه هیئت دیپلماتیک ایران در نیویورک مدت‌ها است که دستاورد قابل ملاحظه‌ای برای کشور نداشته است.
اگر گفت‌وگوی تمدن‌های خاتمی و مکالمه تلفنی روحانی، اوباما را کنار بگذاریم، سفرهای سالانه به نیویورک در پرتو هزینه‌ای که ملت برای سفر منتخبِ خود (و همراهان او) پرداخت می‌کند اگر همچون شیرین‌کاری‌های احمدی‌نژاد خسارت محض نباشد، گرهی از کار ملت باز نمی‌کنند.
اگر بنا به قرائت یک بیانیه دیپلماتیک تکراری در صحن مجمع عمومی، و انجام دیدارهای تشریفاتی چنددقیقه‌ای با مقامات سایر دولت‌ها باشد که سفیر فعلی ایران در نیویورک هم قادر به انجام آنها است، و حضور (یا عدم حضور) شخص دوم کشور در این اجلاسیه از باب انتفاع مردم ایران تفاوتی ندارد.
البته این سفرها اگر برای مردم رهاوردی نداشته برای بعضی همراهان رؤسای‌جمهور طی این سال‌ها از باب مجال نیویورک‌گردی و خرید اجناس آمریکایی به‌عنوان سوغاتی برای خانواده و بستگان دلپذیر بوده است.
این در حالی است که حضور همزمان مقامات عالی دولت‌های جهان در یک ساختمان رویداد کمی نبوده، و فرصتی کم‌نظیر برای روزنه‌گشایی و مقابله با چالش‌های بین‌المللی محسوب می‌شود؛ و دولتمردان خردمند از این فرصت سالانه در راستای تحقق منافع ملی خود نهایت استفاده را می‌برند.
در شرایطی که چشم‌انداز مشخصی از تغییر در سیاست خارجی کشور وجود ندارد، سفرهای این‌چنین از باب هزینه و زمانی که از رئیس‌جمهور می‌گیرند قابل‌توجیه نخواهند بود.
