توسط :
کاظم موسوی بجنوردی – روزنامه اطلاعات: وقتی جوان بودم، تحت تأثیر جهان دوقطبی آن زمان و نفوذ شدید اندیشه‌های چپ قرار داشتم. جنبش‌های ضد استعماری هم در نقاط گسترده‌ای از جهان در جریان بود. در بسیاری از کشورهای مسلمان نیز جنبش‌های اسلامی با هدف احیای اسلام و مبارزه با نفوذ فرهنگی و سیاسی غرب رو به گسترش بودند.
در نتیجه به‌مانند بسیاری دیگر از مردم به جهان غرب و مدل توسعه غربی بدگمان بودم. سالها گذشت تا فهمیدم اندیشه غرب تماماً باطل نیست و حرفهای بسیاری برای زدن دارد و ما به‌عنوان ایرانی و مسلمان لازم است در عین حال که باید استقلال خودمان را حفظ کنیم، با جهان غرب نیز در تعامل باشیم. امروز شکی ندارم که غرب‌ستیزی برخلاف منافع و مصالح ملی ایران است؛ اما اینکه دولت اسرائیل این عروسک امپریالیسم آمریکا بخواهد به ایران تعرض و تجاوز کند، داستان دیگری است و باید به شدت تنبیه شود.
ما ایرانی‌ها در طول تاریخ هیچ‌گونه تضادی با یهودیان نداشته و نداریم و آنان را محترم می‌شماریم؛ اما دولت فعلی اسرائیل که شاید تندروترین و وقیح‌ترین دولت تاریخ این رژیم است، بعد از آنکه طی ۱۹ ماه گذشته با شنیع‌ترین جنایت‌ها، تصاویری آخرالزمانی از غزه به مردم جهان نشان داده است، دست خون‌آلود خود را به سمت ایران‌زمین دراز کرده است.
اینان قوم پراکنده‌ای بوده‌اند که از چهارگوشه جهان در پی آرمان ساختگی صهیونیسم جمع شده‌اند و به خیال ناپخته خود می‌توانند صرفاً با تکیه بر حمایت دولت آمریکا و دول اروپایی و بدون در نظر گرفتن احساسات مسلمانان در قبال فلسطین و در رأس آن بیت‌المقدس، به حکومت خود بر سرزمین‌های اشغالی ادامه دهند. اینان فکر نمی‌کنند که در قلب جهان اسلام قرار دارند و باید عکس این رفتار را می‌داشتند و به سرنوشت امپراتوری بیزانس می‌اندیشیدند که وقتی به‌تدریج در درون جهان اسلام قرار گرفت، در نهایت توسط مسلمانان ساقط شدند. حال اسرائیل که با امپراتوری بیزانس قابل قیاس نیست، راه جنگ با جهان اسلام را انتخاب کرده است.
امروز بر همه ما ایرانیان واجب است صرف‌نظر از اختلافات و مسائل داخلی کشور که حتماً باید در وقت خودش رسیدگی و حل‌وفصل شوند و با هر زبان، قومیّت، دین و مذهبی که داریم، با یکدیگر علیه دشمن متجاوز و بی‌اخلاق صهیونی، همبسته و متحّد باشیم و این جنگ تحمیل شده را به‌صورت یک وظیفه میهنی اداره کنیم. این‌گونه می‌توانیم به تروریست‌های اسرائیلی پاسخ دندان‌شکن دهیم که دیگر هیچ‌گاه با دمِ شیر بازی نکنند.
