توسط :
تحریم های بین المللی علاوه بر تبعات بسیار سنگینی که به مناسبات اقتصادی تحمیل می کند و رکود تولید، عدم تزریق سرمایه های خارجی و در نتیجه فشار مالی را به جامعه تزریق می کند، به لحاظ حیثیتی هم چهره و وجهه ایران را مخدوش می کند. بنابراین نظام سیاسی باید راه های عبور از تهدیدهای بین المللی را شناسایی کند و هر آنچه لازم است، در دستور کار قرار بدهد تا کشور و البته مردم از شرِ زیان های تحریم خلاص شوند.
روزنامه ستاره صبح در همین رابطه با حسن بهشتی پور گفت و گو کرده است که بخش هایی از نظرات این تحلیلگر مسائل بین الملل در زیر می آید:
اروپا دنبال اعمال فشار بر ایران است تا بدون آنکه طرف های اروپایی به تعهدات خود عمل کرده باشند، ایران به تنهایی اقداماتی که آنها خواستار هستند را انجام دهد. بدیهی است که طرف ایرانی به راحتی زیر بار چنین خواسته ای نخواهد رفت.
اروپا بخاطر تنش با روسیه ایران را زیر فشار می‌گذارد؛ چرا که ایران پهپادهایی را در اختیار روسیه قرار داد و این اقدام تهدیدی برای امنیت اوکراین و امنیت اروپا تلقی شد. اروپا این موضوع را بهانه قرار داده، موضوعی که به واقع تنها یک بهانه بیش نبود رابطه ایران و اروپا را تخریب کرد.
مذاکرات میان ایران و اروپا درباره مکانیزم ماشه ادامه دارد و این احتمال وجود دارد که این روند به نفع جمهوری اسلامی ایران خاتمه یابد و مکانیزم ماشه از دستور کار خارج شود.
اگرچه در نفس مذاکره تضمینی وجود ندارد که هر مذاکرهای به نتیجه مطلوب برسد. این تصور غلط در رسانه های داخلی وجود دارد که مذاکره به معنی رسیدن به نتیجه مشخص و مطلوب است که این فکر نادرست است. مذاکره فرآیندی است که گاه به راه حل منتهی می شود و گاه بدون نتیجه باقی می ماند. در هر صورت مذاکره بخشی از دیپلماسی خارجی است.
اروپا تصمیم گرفته مکانیزم ماشه را فعال کند و از نظر رسانه‌ای این مساله را با سر و صدای زیادی مطرح می‌کند تا ایران را به واکنش وادار کند.
اما این ساز و کار از منظر تحریمی تحریم هایی سخت‌تر و گسترده‌تر به کشور تحمیل نمی‌کند چون هر تحریمی که باید و می‌شد، پیش از این اعمال شده است. اما از نظر سیاسی بازگشت تحریم‌های شورای امنیت به ضرر ایران است و باید گفت برای کشور خوب نیست. این وضعیت در فضای بین الملل علیه ایران مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
در واقع اگر تحریم های جدیدی وضع شود، اتفاق فوق العاده ای رخ نخواهد داد. مسئله اصلی این است که از نظر حقوقی، قطعنامه هایی که علیه ایران صادر می شوند، تبعات منفی دارند. متأسفانه این قطعنامه ها مشروعیت حقوقی به تحریم هایی می دهند که پیشتر وضع شده بود و ایران را محدود و البته ضعیف می‌کرد در فضایی که کشور مورد هجمه قرار گرفته چنین شرایطی به دشمن فرصت‌های بیشتری خواهد داد و این در حالی است که تحریم ها محدود هستند و اثر آن در عمل ناچیز است. اما از نظر سیاسی و امنیتی تأثیر گذار خواهند بود.
تحریم‌های سازمان ملل، تحریم هایی هستند که جنبه حقوقی دارند و بازگشت آنها می تواند تبعات حقوقی علیه ایران ایجاد کند. این موضوع مهم است، هرچند از نظر اقتصادی تأثیر خاصی بر روند اقتصادی کشور نخواهد داشت ولی وجهه سیاسی کشور را پایین می‌آورد و از نظر امنیتی به زیان کشور است.
